Bazen Kendimi Anlatamıyorum

Ölüp ölüp duruyorum, dirilemiyorum,
Konuşamıyorum bazen
Biter cümleler, hiç başlamazlarsa eğer
Şefkat; küçükken büyüttüğüm çocuktu.
Dizlerimde sallıyorum,
Ninniler söylüyorum,
Yinede uyutamıyorum,
Unutmuyorum.

Bir sinir harbi geçiyor öfkelerimden
Hınca hınç doluyum
Yumruklar kusuyorum,
Umut umutsuzlukla dövüşsün diye
Yanımda tutuyorum.

Vur patlasın, çal oynasın
Cümbüş başlar her yerden
Sancılarıma göre ben daha çocuğum.
Susarak özlüyorum,
Özlerken yaşıyorum,
Yinede ben bu adamı öldüremiyorum.

Kalbim yetimdi ve sakattı
Güzel bakardı ama ifade edemezdi.
Bir sigara daha içiyorum
Bu sonuncu olsun.

Duramıyorum,
Ölümümü kederler içinde yazıyorum
Kendimi yazarakta olsa bitiremiyorum.

Şarkı duysam içimde, çığlıksız
Bende eşlik etsem ham şekilde, kılçıksız
Hayat yeri geldi mi hepimize acımasız
Bazen kendimi anlatamıyorum.