Bazen İnsan Şiiri - Tanju Çubukçu

bazen insan virgül koymayı unutuyor,
farkında olmadan yaşadıklarına...
hayat anlamsız gelmeye başladığında,
işte o zaman hayatın bir yerlerine,
virgül koymak gerekiyor olabilir.
tam da anlam kazandırmak istediğimizde,
virgül yolu keser, duraklatır sanıyorsunuz.
ama değil; bazen o virgül aşk oluyor,
yolunu kesip, sen olduğunu
hatırlatması gerekiyor yeniden
ve dinlenip tekrar,
yola düşmeli insan inadına
diyor içinden bir ses...
bilmiyoruz daha kaç cümlelik,
kaç satırlık nefesimiz var
ve her nefeste, kalp atışında,
neleri harcayıp tükettiğimizi bilmeden,
ölümsüz sandığımız aşkların bile
bizimle nasıl da kaybolup gittiğinin,
ardınızdan sizi hiç hatırlamayanlar
olacaktır en büyük şahitleri...
o yüzden ağlamayacağım sevgiliye
ve bir yerlerde gel bul beni demiyeceğim...
nerede noktayı koyduğumla ilgilenmeyene,
bahaneler de sıralamayacağım artık.
sen hiç bir zaman görmeyeceksin,
gözyaşlarımın nasıl aktığını
ve sen yaşamaya devam edeceksin,
hayatın bir kaç satırlık ıssızlığında...
fısıltıları saracak seni dizelerimin,
aklına geldiğinde şiirlerim...
inan arasanda bulamayacaksın,
izlerimin çoktan silindiği,
o paslı yalnız yüreğinde...
unut artık beni de demeyeceğim,
çünkü ben sende hiç olmadım,
o yüzden ne unut, ne de an beni...