Bazen İnsan! .. Şiiri - Herdem Ankara

Bazen insan,
Hiç istemediği bir yerde bulur kendini! ..
Dünyası yıkılır,
Keyfi kaçar,
Ölümü ister rabbinden! ..
ÖLÜMÜ diler! ..
Sarsılmıştır bir kere güven duvarı,
Hayata küser,
Kendine küser,
Başlar o amansız yolculuk
Uzun, karanlık, kimsesizliğin yolculuğudur
Uzaklara gider her duyduğu ezgide,
Her şiirde,
Yağmurda,
Çamurda,
Karda
Güneş neden doğmuyor diye isyan eder
Karanlıktır tek düşüncesi
Elinden oyuncakları alınmış bir çocuk gibi
Küser,
Eşine, dostuna, evladına, kendine
Dağılmıştır bir kere
Yarınına küsmüştür
Yıkılır her duvar üzerine
Sözcükleri seçmeye başlar heybesinden
Son istediği yere doğru yolculuğa çıkarken
Kırmak istemez sevdiklerini
Üzülmelerini istemez,
Dili düğümlenir boğazında,
Söyleyemez,
Çaresizlikler sarar çare bulamazken
Bazen insan;
Hiç istemediği yerde bulur kendini! ..
Onu zorlayan şartları susarak kabullenir
Yüreğini alır aline keser ince ince
İçinde ayak izleri kalmıştır.
Bakar öyle derin derin
Susar
Sustukça derinliklere iner
Bilinç altı onu sorgulamaya sevk etmiştir çünkü
Nerede hata yaptığını bulmak ister
Hatasız olduğunu düşünürken
Küser
Harflere, sözcüklere, kelimelere,
En çok yapmak istedikleri tat vermiyordur.
Küçüklüğüne yönelir bir solukla
Küçük ama çocuk olamayan
Küçük ama söz hakkı olmayan
Küçük ama dilde çok oyun oynamayı arzulayan
Çocukta olamadığını anlar bu kez
Kırıklarını sarmayı dener
Çaresiz
Boğum boğum olmuştur hayat
Can çekişir yaşarken ölümle
Her gün daha da derinlere iner
Kuytu yalnızlıkların inzivalarıdır
Gece uyumaz
Gece konuşmaz
Gece gizemiyle sarmıştır onu
Bazen insan
Hiç istemediği yerde bulur kendini! ..
Yazmak ister içinden geçen her şeyi
Anılarını,duygularını duyduklarını, yaşadıklarını
Eşlik eder inci taneleri
Güç verir ömre tıpkı can suyu olan çiğ tanesi gibi
Yudumlar sözleri,
Haykırır suskunluğunu,
Ölümü diler sadece sığındığı liman kabridir
Bekler, ister, diler,
Bazen insan
Hiç istemediği yerde bulur kendini! ..
H/SERDEM
17/01/2015
14:23