Bazen gülümsersin işte anlamsızca...
Aklına geldiğinde gülümsersin mesela,
Telefonda konuştuğun oysa gülümsersin yine,
Bazen dakikalar sürer görüşme ama sen hep gülümsersin, çok azdır konuştukların..
Adı geçtiğinde gülümsersin..
Acılara gülümsersin geçmişteki,
Hayal kurarsın gözün dalar boşluğa sonra yine gülümsersin,
Bazen sebebini bilmezsin ama yine de gülümsersin,
Aşk mı diye sorarsın kendine,
Sorarkende gülersin,
Sonra anlarsın ki;
Kendine sorduğun sorunun cevabıda gülüşlerindedir..
Adını koyamazsın bazen,
Acaba der içindeki ses,
Acaba duygularımda yanılıyormuyum diye düşünürsün bir an,
Sonra sesini duyarsın,
Gülümsersin içte içe yine...
İçindeki sese dersin ki,
Yanılan ben değil sensin...
Ve hayal kurmaya başlarsın bazen,
Sizin değilde senin hayallerindir onlar,
Çünkü ondan habersiz gizlice,
Sanki o yanındaymış gibi,
Sanki birlikteymişsiniz gibi kendince kurarsın işte,
Sonra bir bakmışsın hayallerin, hayalleriniz olmuş..
Beklersin sonra,
Belki birgün diye düşünürüsün hep,
Neden olmasın ki der sana içindeki ses,
Harbi lan..
Düşünüyorum da Neden olmasın?
Henüz gelmedin,
Ama gelirsen umarım Hoşgelirsin..
Ve sonra birlikte gülümseriz..
Birlikteliğimize...
Geçmişimize...
Sonrada geleceğimize..
Hep birlikte gülümseriz... CaNé!
Yazan: Muammer Cane
Muammer CaneKayıt Tarihi : 9.5.2012 08:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!