Tutup kollarımdan anlat bana yanlış de.
Nasıl unuturum ben?
Gözlerinde yanmışken.
Şimdi hangi denizin dalgasında savrulacağım,
dudaklarıma sen tadında esintiler gelmişken.
Gökyüzü üzüntülü hiç durmadan ağlıyor bak.
Mesafeler tamam da yokluğunu anlatamam.
Sen yokuşunda ben koşuşur, her şey sarpa sarar.
İnat değil, her bir zerre gittiğinde öldü inan.
Ben yolumu seçtim gel diyemem artık sana.
Ne denli bağlıyım ki yanında biter hayat.
Parmaklarımı bile hapse mahkûm ettim artık.
Deniz pası nameleri hiçbir zaman saf kalamaz.
Yıkıldı binalarım, sen anlat ben anlarım.
Dizimde hafif kesik, sen yolunda kan ağladım.
Hırsıma yenik düşüp yokluğuna tam ağlayıp
gözlerimden dökecekken neden yaptın hataları?
Son bir bakış, sonrasında gideceğim merak etme.
Ellerinden yüzüme doğru birkaç damla sen gelirse.
Ben belirsem, göz altlarıma vurdu duman.
Bu afetin en doğalı gözlerinde buldu hayat.
Bazen gitmekten korkuyorum,
Ölmek ulan aşk denilen senli yokuş.
Göğsümün bam telinde çırpınıyor gönül kuşu.
Git dedim artık sana git dedim ömür huşu.
Kayıt Tarihi : 13.6.2022 05:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!