Bazen Gitmek! .. Şiiri - İsa Yılmaz

ben gittim
yağmurlar döküldü ardımdan
silindi izlerim İstanbul’dan
güneşi de aldım yanıma
sardım atkımı boynuma
yalnızlığa koşan ayaklarımla

ben gittim
karlar yağdı üstüme
rüzgarları taktım peşime
savurup küllerini aşkın göklere

ben gittim
Vera’nın kalbinde bıraktım
canımın yarısını bahşettin ona
kırılan kalbimin parçalarıyla
damla damla tükenen canımla

ben gittim
dönüşü olmayan bir yol var karşımda
dağları aşıp, denizleri geçsem de
boğuşsam da haramilerle
ölümlerden ölüm olsa da bu yolculuk
ah Vera

ben gittim
sen çok gerilerde kaldın
şimdi gözyaşı dökme vaktidir
ey benim yağmur gözlüm
bir başına ağlamak değildir sevmek
belki yollara düşmek
belki feryat edip yalvarmak
belki anadan, babadan geçmek
belki sevdiğinin kollarında can vermek
ah sevmek.. Vera
bazen çekip gitmek…