Bazen Gider İnsan Şiiri - Mehmet Soysal

Bazen gider insan
Hiç ardına bakmadan
Ve olduğu yerden hiç kımıldamadan
Sadece gider.

Yüreğinde bir avuç hüzün
Bir parça kırgınlık
Kocaman pişmanlık
Gözlerini kapar
Uzun sonu olmayan bir yola düşüp
Ansızın gider insan.

Bazen kuru bi yaprak olmak istiyorum
Bazen de acımasız bi rüzgar

Bazen yaprak gibi kendimi bırakıp hayatın akışına
Sürüklenip gitmek istiyorum

Bazen de deli rüzgar gibi her şeyi yıkmak

Öylesine dolu ki yüreğim
Öylesine kor ateş ki
Konuşsam yine kendimi boğar
Yine kendimi yakarım

Susuyorum
Ve bir hayal atına binip
Kimsenin olmadığı yerlere gidiyorum..