Bazen bırakır gidersiniz sevdiklerinizi, gitmek zorunda kalırsınız onların iyiliği huzuru için.
Gözlerinizden yaş, yüreğinizden kan akıta akıta gidersiniz...
Bir kere söz çıkmıştır sevdiğinin ağzından yüreğinize saplanmıştır hançer gibi.
Ah! dersiniz ah! keşke vursaydın alnımın ortasından, oracıkta ölseydim, hiç acımaz dı yüreğim. Oysa ben şimdi her gün yeniden ölmekteyim...
Sen demişti sevgili, herşeye sen sebep oldun, aklıma her gelişinde sağır eder kulaklarımı bu ses, yüreğime yeniden saplanır hançer.
İşte o gün karar verdim, gitmek zorundaydım, oysa düşünüyorum da, ben ne yaptım diye sanırım sevdim, hemde uğruna ölecek kadar sevdim.
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Devamını Oku
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta