Bazen bırakır gidersiniz sevdiklerinizi, gitmek zorunda kalırsınız onların iyiliği huzuru için.
Gözlerinizden yaş, yüreğinizden kan akıta akıta gidersiniz...
Bir kere söz çıkmıştır sevdiğinin ağzından yüreğinize saplanmıştır hançer gibi.
Ah! dersiniz ah! keşke vursaydın alnımın ortasından, oracıkta ölseydim, hiç acımaz dı yüreğim. Oysa ben şimdi her gün yeniden ölmekteyim...
Sen demişti sevgili, herşeye sen sebep oldun, aklıma her gelişinde sağır eder kulaklarımı bu ses, yüreğime yeniden saplanır hançer.
İşte o gün karar verdim, gitmek zorundaydım, oysa düşünüyorum da, ben ne yaptım diye sanırım sevdim, hemde uğruna ölecek kadar sevdim.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta