Bazen Gider İnsan Şiiri - İbrahim Dikmen 2

Bazen bırakır gidersiniz sevdiklerinizi, gitmek zorunda kalırsınız onların iyiliği huzuru için.
Gözlerinizden yaş, yüreğinizden kan akıta akıta gidersiniz...
Bir kere söz çıkmıştır sevdiğinin ağzından yüreğinize saplanmıştır hançer gibi.
Ah! dersiniz ah! keşke vursaydın alnımın ortasından, oracıkta ölseydim, hiç acımaz dı yüreğim. Oysa ben şimdi her gün yeniden ölmekteyim...

Sen demişti sevgili, herşeye sen sebep oldun, aklıma her gelişinde sağır eder kulaklarımı bu ses, yüreğime yeniden saplanır hançer.
İşte o gün karar verdim, gitmek zorundaydım, oysa düşünüyorum da, ben ne yaptım diye sanırım sevdim, hemde uğruna ölecek kadar sevdim.
Şimdi hala ayakta duruyorsam ve hayattaysam bilirim ki, kızgınlıkla aşkının büyüklüğünden demiştir ve bilirim ki, benim gibi ölümsüz bir aşkla sever sevgili...

Dilimde bir duadır, avuçlarım da ki en kutsal aminim dir o.
Can dır o, candan da öte yaşama sebebim, canımın ta kendisi dir vazgeçilmez sevdamdır o.
Bazen şiir olur sayfalar dolusu, bazen dillerden düşmeyen bir şarkı, türkü olur sevgili.
Ey benim gece gözlüm, yüreği güzelim alnıma yazılan en güzel kaderimsin benim. Seni o kadar çok seviyorum bilemezsin. Bilemezsin, bu aşık ağlar senin için hergün, her gece.
Satırlar dolusu şiirler, şarkılar yazdım içinde sen olan her satırı sen kokan.
Her hafta cumanı kutladım senin hiç aksatmadan. Sonradan öğrendim sahibi yokmuş gönderdiğim adresin. Olsun rabbim şahidim o biliyor görüyor yazdıklarımı o bana yeter. Geçenlerde memleketime geldim mis gibi buram buram sen kokuyordu her yer sevdam.
Hatta kapına kadar geldim kaç kez, lakin o kapının ziline basacak cesareti bulamadım kendimde. Bir kere kırılmıştı, yaralanmıştı yüreğim, bir daha kırılmaktan yıkılmaktan korktum sevdam.
Öyle ya dayanamazdım, yaşayamazdım bu kez, yüreğimi kanata kanata döndüm kapından, lakin bil istedim geldiğimi, pencerene bir ben bıraktım senin gibi asil, senin gibi bembeyaz. Yüreğin gibi ak mercan tanecikleri bıraktım, dilindeki dua, avuçların da ki aminin olayım diye.
Aç pencereni, bir bak hala ordadır alan olmadıysa, sakla onu, yüreğinin üstünde sakla ki, yüreğinin her atışında hissedeyim sende olduğunu...

Benim kutsalım, rabbimin yüreğime bahşettiği en güzel armağansın sen.
Ömrümün sonuna kadar bekleyeceğim seni kuşkun olmasın. Rabbim nasip etmişse yazmışsa kaderini kaderime kavuşuruz elbet sevdam.
Yeter ki vazgeçme sevmekten, sakın çıkarma yüregimi yüreğinden. Bilgi sana ihanetim seni bensiz bırakıp öldüğüm gündür benim.

Öyle hayaller kuruyorum içinde sen olan, hani diyorum gel dese sevgili, koşmaktan öte kanatlanıp uçardım bir güvercin gibi. Omuzuna yaslardım başımı, sen o narin ellerinle saçlarımı okşarken, o ölümsüz aşkımızı anlatmanı isterdim.

Öyle özledim ki seni, tarif bile edemiyorum şimdi sana olan hasretimi.
Senin de dediğin gibi, aşk değil di, sevgi değildi kimsenin anlamayacağı kadar büyük, aşkı sevgiyi önünde diz çöktüren bir sevdaydı bizimkisi.

Ey benim ahu gözlüm, kara kaşlım, can bakışlım
Yanımda olmasan da, yüregimde sin bilesin.
Ben seni cok seviyorum, sen canımın ta kendisi sin...