Bazen Düşünür Ya İnsan Şiiri - Belgin Yazar

İnsan özler bazen geçmişi,
Hatta gereğinden bile fazla özler.
Çok fazla düşünür yarını,
Hayal eder, planlar sanki elindeymiş gibi.
Düşünmeden, hak ettiği değeri vermeden
Yaşar bugünü…

Mutlu olamaz bu üçlü arasında,
Hayatından çıkanları gereğinden fazla özler,
Hak ettiğinden fazla bekler,
Hayatına girecekleri, girmesini istediklerini.
Ve asla göremez yanındakileri, yanı başındakileri.

Yorar insanı küçük şeyler,
Kimselere söyleyemediği büyük sırlar.
Sanır ki başlasa anlatmaya,
Açıldıkça açılır, anlattıkça anlatır,
Altında kalır nefes alamaz…

Uzaklara bakmak ister, maviliklerde,
Dinlendirmek için ruhunu martılar eşliğinde.
Bir umut taşır içinde,
Geçmişteki ya da hayali sevgili de bakmaktadır aynı maviliklere.
Gönlü de dinlenir bu umutla.

Uzakları aşıp yâre gitmek ister,
Durur ayaklar, yolları düşününce,
Yollardan çok yârdir, durduran adım atmayı.
Gözlerdir, nasıl karşılayacağı bilinmeyen.
O gözleri nasıl ikna edileceği bilinene dek,
Susar ayaklar, düşer kollar…

Bir mimik, bir söz, bir gözyaşı düşer akla,
Bir anı bir ömür kokar, geçmişte yaşanılan.
Yürekte büyür söylenmemiş sözler.
Hoyratça savrulan anlar hesap sorar,
Neden aşksız yaşanmadan geçtikleri için.

Ve hisseder insan,
Bir daha yaşayamayacağını o anı.
Yürek dolar, taşar, gözlerde yaş olana dek.
Mısralara döker, paylaşınca yürek hafifler, diye.
Sanki şairmişçesine…

Yaşadığını hissettiği anlar da vardır,
Bazen hiç yaşanmadan geçtiğini düşündüğü anlar da.
Korkar bazen kendinden, ikilemli düşüncelerinden.
Susar bazen, dudaklarını kanatırcasına,
Söylenecek pek çok şey varken.

Dolar bazen, alıp başını gitmek ister,
Tek başına taşımak ister hayatını.
Anlamaz kimse nasıldır? Ne haldedir?
Bazen de herkes anlar ama
O kendini anlamaz.

Kendine özel pencereden bakar,
Yalnız olduğunu hissedip.
Yaşanmaz, taşınmaz olur dünya.
Oysa yalnız değildir,
Nasıl baktığını bilirse dünyaya…

Ama yine de tek olmak ister, tek başına olmak.
Sadece kendiyle kalmak bir an için bile olsa.
Zor gelir geçmişi, bugünü, geleceği düşünmek.
Hayatının sularında yıkanıp,
Her şeyi geride bırakıp aklanmak ister.

Dönebilmek çocukluğunun saf günlerine,
Aşk oyununu hiç öğrenmemiş,
Hiç oynamamış olmak ister.
Saklambaç oynamak geçmişiyle ama
Hiç bulunamamış olmayı diler…

Acılarını, gözyaşlarını, geçmişin kötü yanlarını,
Bir uçurtmanın püsküllerine takıp,
Sonsuz maviliklere bırakmak ister.
Toplamak yürek dağınıklığını,
Yeni bir dağınıklık için güçlenmeyi diler.

Küllerinden yeniden doğar gibi,
Geride kalan umutları ve hayalleriyle,
Yaşanacak günlerini, yüreğini yanına alıp,
Yeni bir geleceğe ulaşmak ister.

03.06.2010