İnsan...
Bazen düşer
Düşkünlük içinde ümitle bekler
Varlık vaktinde ki dostlar nereye gitti merak eder
Pişkinlik bir kul için nasıl büyük bir keder, illet olmaya bedel
Ne kadar düşersen düş, edep ve haya kalbin için en bulunmaz değer
Varlığın insicamında güç bulan ve böylece hükümran olduğunu sanan ruhu için heder
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta