İnsan...
Bazen düşer
Düşkünlük içinde ümitle bekler
Varlık vaktinde ki dostlar nereye gitti merak eder
Pişkinlik bir kul için nasıl büyük bir keder, illet olmaya bedel
Ne kadar düşersen düş, edep ve haya kalbin için en bulunmaz değer
Varlığın insicamında güç bulan ve böylece hükümran olduğunu sanan ruhu için heder
Bedensel hastalıklar, akla ve kalbe ziyan vermemelidir, çünkü o bahtın nasibinde ki gerekçedir
Akıl ehliyetini kaybeden, bunalıma girip kahırla kırıp döken, nefsi hastalığını göremeyene ne demelidir...
Kayıt Tarihi : 3.3.2014 14:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!