keşke onu hiç tanımasaydım
keşke yüzünü hiç görmeseydim
keşke sesini hiç duymasaydım
ne daha çok acı çekerdim
neede yalnızlığı tadardım
ne gözümden yaş akıtırdım
nede onun adını haykırırdım
ne gülmesini unuturdum
nede unutmak için kendimi avuturdum
belki onun gibi tanımaktan mahrum kalırdım
ama en azından mutsuzluğu bilmezdim
onsuz olmak demek mutsuzluk demek
onsuz olmak demek hüzün demek keder demek
bazen diyorumki
alnıma yazılan kaderim o olsaydı
mutlu bir yuvanın temelini onunla atsaydım
onunla gülüp onunla ağlasaydım
onunla aynı tastan aynı yemeği yeseydim
onunla yaşayıp onunla yaşlansaydım
o benim karım çocuklarımın anası olsaydı
ama olmadı işte
bi çok kez bunların hayalini kurdum
ama gün geçtikçe, o gelmedikçe
hayallerim kırıldı birer birer
sonbaharda ağaçtan kırılıp dökülen yaprak gibi
hayallerim üşüdü birer birer
kış mevsiminde yağan kar gibi, esen rüzgar gibi
hayallerim yandı birer birer
yaz mevsiminde güneşin yakması gibi
bazen diyorumki
hep ilk bahar mevsimi gibi kalsa hayallerim
ilk bahar gibi yeniden yeşerse diyorum
yeni açan çiçekler gibi güzel olsa
o zaman ne hayallerim kırılırdı
ne hayallerim üşürdü, nede hayallerim yanardı
ama anlıyorumki hayallerimde o gini
oda beni bıraktı hayallerimde
oda içimi yaktı hayallerimde
Bazen diyorumki
unut onu gitsin diyorum
sen sevdinde ne oldu diyorum
o sevdimi senin gibi diyorum
en iyisi unutmak, vazgeçmek diyorum
ama gel görki söz dinlemiyor
ne aklım, ne kalbim, nede hayallerim
ne unutabiliyorum nede vazgeçebiliyorum
o ne kadar sevmedikçe
o ne kadar gelmedikçe
ben onu bi kat daha seviyorum
kalbime girdi bir kere oradan çıkamaz
ancak oradan çıktığı gün kalbimin durduğu gün olur
Tarih & Saat: 09 Ocak 2013 Çarşamba 20:05
Salih AkçakoyunKayıt Tarihi : 23.1.2013 00:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!