Bazen Çıkıp Gitmek İstiyorum Kendimden

bazen kendimden çıkıp gitmek istiyorum
bir dalın çıtırtısında
geceden kalmış bir dağ ateşinden sıçrayan
bir kıvılcım gibi çıkmak istiyorum bazen kendimden

ayakları karlara batmış bir ormanda
duyduğu sesi kurt zannedip koşuşan
tedirgin bakışlarını sağa sola çeviren
bir ceylanın karnını içine çekip bıraktığı
soluk alıp verirken ağzından çıkan buharla
çıkıp gitmek istiyorum bazen kendimden

sabahın seherinde ilk ağı alırken balıkcılar denizden
ağlara takılan birbalığın çıkmak istediği gibi
bende bazen çıkmak istiyorum kendimden

çıkmak istiyorum kendimden
bir köy delikanlısının ekmek davası için
üzerinde sevdiğinin hediye ettiği sarı gömleği
elinde deriden bavulla
nasıl adama zor gelsede çıkmak köyünden
omuzunda şimdiden gurbetin yükü elinde sigarası
çektiği sigarasının dumanını salarken derinden

çıkmak istiyorum bazen kendimden

gözden düşen yaş gibi düşerken toprağıma
bir gül gibi çıkmak istiyorum bende
köklerimi bırakarak sende
bazen çıkmak istiyorum kendimden bende

bazen yüreği daralırda göğsünü yırtarak
nasıl çıkmak isterya insan deriden
bazen çıkmak istiyorum kendimden

çıkmak istiyorum bazen kendimden
sokaklarına anılarımı
evimin kapı ziline adımı
ve gençliğimi bıraktığım bu şehirden
bazen çıkıp gitmek istiyorum kendimden

hayat bazen düşsede kollarıma
tutup kaldırmak gelmiyor içimden
çıkıp gitmek istiyorumkendimden
seni bırakarak kendimde
bırakmıyor takılıyorum saçının en koyu teline
bırakmıyor takılıyor parmaklarımın tam ucuna