Bazen Ben Şiiri - Hüdai Ülker

Bakmayın benim,
gösterişli omuzlarıma,
bir meşhurluk yok bende.

Ama istedim mi,
dağların sessizliğini kovarım.

Kentin gürültüsünü de,
alırım bazen.

Bir kahvede oturmuş,
insanları izlerken,
birden rüzgar olurum,
serinler sokaklar.

Bazen İzmir’le Berlin’in
yerini değiştiririm
ve gurbete çıkmış dağlara,
bakar düşünürüm.

Bazen de,
elimde çanta,
yüzümde hüzün,
ağır adımlarla,
eve giderim.