Bazen Şiiri - Arzu Kılıç

Bazen senin içinde de olur mu? Büyük yangınların ortasında kalırsın; alev alev soyunursun yanmamak için ya da yanmak istersin okyanuslarda...
Bazen büyütürsün gözünde küçücük şeyleri.Beynini karıncaların yuvası zannedersin. Karmakarısıksındır. Umudun biter sırf karamsarlığa inat, sebepler yaratırsın mutsuzluk için...
Bazen avlanmayı bilmeyen avcılar gibi abartırsın gözünde her şeyi. Oysa sadelik arayışın kemiriyordur içini. Kurtulmak istersin. Kurtulamazsın ki!
Bazen hatta çoğu zaman kendine kızarsın... İtiraf etmekten korktuğun, cesaretini kovduğun ya da ne söyleyeceğini unuttuğun anlarda...
Bazen uzak şehirlere gitmek gelir içinden. Gidemezsin. Terkedemediğin birileri vardır mutlaka. Bırakamadığın bir ailen, açıklama bekleyen bir sevgili ya da gitme diye omuzuna uzanan bir dost eli vardır mutlaka...
Bazen yürümek istersin yağmurlu sokaklarda ıslak adımlarla. Islatmak istersin yanağını gözyaşlarınla... Gecedir... Üşüdüğünü hissetmezsin ayazda bir elinde sigara diğer elinde hatıralarla ve düşüncesiz adımlarla yürümek istersin yağmurlu sokaklarda...
Bazen her şeye katlanmak uğruna yalnızca sevdiğini istersin yanında... Arada dağlar vardır, aklın her dağ başında çığlıklarla isyandadır...
'Bazen iç çekişlerinin anlamsızlığını düşünürsün, düşündükçe anlam bulur içine çektiğin sevgi.' Senin adın özlem olur benim adım özlem mesafeler unutturur ismimizi...