Bazen Şiiri - Bilal Bildik

Çekip gidesim var bazen
Bilmediğim ücra yerlere
Beni hiç tanımayanların olduğu yere
Yeniden başlayasım var hayata
Bir çizgi çekip öncelere
Yeni başlangıçlarla, yeni yüzlerle
Bir kez daha deneyesim var
Sil baştan, en baştan, yeni baştan...

Bazen her şeyi kırıp parçalayasım
Kendimi bir sağa, bir sola vurasım
Bacaklarımda derman kalmayana kadar
Düşeceğim yere kadar koşasım
Düştüğüm yerde uzanıp uyuyasım var
Denizlere açılıp ortasında kalasım
Bir dalganın sesine, birde denizin kokusuna
Kendimi bırakasım var bazen

Kırasım var bazen tüm camları
Şehrin ışıklarını kapatasım var
Unutasım var kim olduğumu, acılarımı
Doğduğum şehri, çocukluğumu, gençliğimi
Utanmayı unutasım var artık bazen
Ağlamayı silesim var ömrümden
Gülesim var canım sıkıldıkça bir anda
Bir sebep yokken bile gülesim

Şehrin en yüksek yerine çıkıp
Bir hafta, yada bir ay, belki bir yıl
İzleyesim var yukarıdan her şeyi
Bu çarpık düzene son veresim var
İyilere acı çektirenleri, vurasım var
Umutsuzluğa bir ilaç bulasım
Hayatı kendi kendime yaşayasım
Bazen her şeye karşı çıkasım var

Zihnimdeki her şeyi silesim var
Bazen unutasım var her şeyi ama her şeyi
Seveni, sevmeyi, tüm ahaliyi
Dostu, düşmanı ve benimle yaşayanları
Unutasım var bazen akıp giden zamanı
Kimsin diyene bilmiyorum diyesim
Bir konuştuğumla, bir daha konuşmayasım
Kendi halinde, kendi başına kalasım var bazen