Bazen Şiiri - İsmet Anik

Bazen konuşurduk
Susardık bazen
Uzun olurdu o suskunluk
Kanayan yarayı bastırırcasına susardık
Suskunluktan canım yanardı bazen

Bazen bakışırdık
Göremezdik bazen
Baktığım herşey kaybolurdu
Gözümün önünden
Boşlukta dünya bile kaybolurdu bazen
İşte ozaman yalnız kalırdım
Kafeste tek başına kalan canım sıkılır
Göğsümü yırtıp çıkmak istercesine çırpınırdı
Çıkardı da bazen
Sonra geri gelirdi çaresiz..

Bazen güldüğmüzde olurdu
Ama unuttum
En son nezaman güldüğümü
Neye güldüğümü
Niçin güldüğümü

Bazen olurdu
Öyle olurdu bazen