Hani bazen bir şey içmek,
geçmişi eşelemek, geleceği düşlemek istersin.
Günahtan
ve yakalandığın illet hastalıktan,
korkup.., Vazgeçersin.
Aklın bir şeylerle dolu.
Ne sağı ne solu..,
Görmez fark edemezsin.
Beynin cenderede gibi sıkışır,
hacminden çok ufak yerlere
sığmaya savaşır.., Yenilirsin.
Çaban sonuçsuz,
hayallerin kırık, umutsuz.
Gelecek günlerin..,
Ömürden giden her günden,
ve geride kalan her dünden,
daha boğucu sıcak,
daha cehennem olacak.
Sözlerin.., Yaptıklarının pişmanlığı,
ufkundaki renklerin.., siyah ve gri'nin tonları.
Kuş şakımasına benzettiğin,
sözleri, şarkıları artık duyamayacaksın.
Ömrün bir azap.. Eceline yalvaracaksın.
Bitmeyen sevgin.., Ölene dek sürecek.
Yaktığın ve yandığın ateşin dumanı,
durmadan tütecek.
Önceleri serinleten meltem esintilerinin,
fırtınalara dönüşüp
savurduğu saçların ve soldurduğu benzin..,
Görenleri,
ve aynaya her baktığında seni korkutacak.
Her şeyden yılacaksın.
Taş kesilip öylece duracaksın.
En ufak sorunlardan,
yanıt bulamadığın sorulardan
bunalıp usanıp, çevrene boş gözlerle bakacaksın.
Ömrünce devam edecek bu döngüden..,
Ve yaşamaktan.. Bırakacaksın.
Enver Ertürk
Kayıt Tarihi : 3.11.2021 07:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!