Bazen Şiiri - Saffet Çakır

Bazen dalgın dalgın bakar insan
bir demli çaya
içimde o eski fırtına
ruhumda aynı maya
bir sabrı cemildir
ve susarsan çatlar kaya

Bazen fırtınalar diner
durgun olur hırçın sular
yüreğimin dehlizlerine sızar bir abı hayat
ah sevdiğim gamzenden düşen gülden banada at

Ey sessizliğin sesinde saklı sevdiğim
kalender böcekleri yuva yaptı da ağaçlara
dinmedi benim sadrım'da kalan yara
Bazen bir sessizlik yırtar boşluğu
bazen bir ses ver sessizliğin sesinden
bir gönül suskunluğunun saf bestesinden
mavi gökler barışık güneşle ayla
toprak sarmaş dolaş akan suyla...
Ki bir insan barışık olmalı kendiyle
hemde saf ruhunun kandiliyle...

Dua gibi ellerini açmış semaya ağaçlar
her insan içinde bir mevsim saklar
sevdasından kıvrım kıvrım olur nehirler
hangi aşka müptela ki ağlar şehirler...

Bir gemi yelkeninde saklanan fırtına
senin sessizliğini hatırlatır bana
insan güvenmez de koca dağlara
bazen başını yaslar insan insana...