Bazen Şiiri - Cem Yılmazer

Bazen,
Penceremden bakardım hayata.

Kar yağdıkça sevinirdim,
Belki ayak izine rastlarım diye.
Yağmur yağdıkça ağlardım,
Belki düşünüyorsundur beni diye.
Seni düşündükçe,
Düşünmenin ne büyük bir lütuf olduğunu hisseder,
Du'a ederdim rabbime...

Bazen,
Kır çiçeklerinin arasında uçuşan rüzgara kapılır,
Soluğu deniz kenarında alırdım.

Deniz, masmavi bir kucak gibi önümde.
Serin sularında tatlı bir ürperiş.
Güneşten arta kalan son ışık hüzmeleri
Ve geceyle gelen inleyiş..

Uyu, yumuşak yatağında, dilber.
Ben, serseri dolaşırken gecede
Uyu, rüyalar taçlandırsın uykunu.
Ben, seni sensizlikte ararken.