Bazen Şiiri - Muhibban İlahi

Bazen herkes susuyormuş gibi olur sessizdir ve şarap içmek güzeldir tabi. Kendisine kalabilirse insan işte o vakit film başlar reklamsız monolog bir film.

Tatmin olamıyorum
düşüyorum sonbahar yaprağı gibi
sanki bir kadından kaçarmış gibi
meydanlarda ilintisiz soğuk bir adam oluyorum

Beklemenin aşağılayıcı bir eylem olduğunu düşünebiliyorum mesela kıpırdadıkça eksiliyorum
Kabuğunda dikenler bulunan bir midyeye benzetiliyorum
Ne derseniz diyin beni inandıramazsınız 1'in 2'den küçük olduğuna
Belki de inandırırsınız
Çünkü ben inanırım
Kendimi bırakırım
Ne iş olsa yapar kim olsa dinler
kime olsa dert yanabilirim
Havuçu çikolata ile yiyebilirim de
Belki de çekip giderim de anlamazsınız
Ben bazen giderim de çünkü

Yolun neresindeyim bilinmez ancak sanki hep gördüğüm sonuymuş gibi. Bu canımı sıkıyor. Bazen ilk insanmışım gibi oluyor bazen de son insanmışım gibi oluyor. Sanki bir tek ben insanmışım gibi. Yürümek konuşmak dinlemek sanki hepsi bir acayip eylem oluyor. Birden acayipleşiyor bir markinin benimle konuşması benim de onunla konuşmam. Gözlüklerimi fark edince her şey dinginleşiyor ve sıradan bir hal alıyor. Yolun ortasında buluyorum kendimi kalabalık bir yolun ortasında boğulurcasına.

Ne denirse densin
bana ismimle hitap ediniz
bir sürü sıfat taşıyabilirsiniz
ancak bir tane isminiz vardır
sıfatlarla ismimi gömmenizi istemezim

Her bir şey aniden ikiye ayrılabilir bunun farkındayım bu çok üzücüdür. Tanrıdan kendimi dilenirim de üçe beşe de bakarım işte ben hep dilenirim böyle. Tekrarlamak durumundayım herkesle bir olur kişiliksiz kalırım. Patronu masaya çağırırım. Öylece susarım susacak yer ararım.