Bazen Şiiri - Beytullah Besler

Bazen...

Hatta ve hatta bazenden de öte bir şey bu...

Gece yarısı olmak üzeredir, hava zifiri karanlık. Uzanmış yemyeşil çimlere yıldızları seyrediyor gibisindir, evin o ufak balkonundan.

Yıldızlar seni alıp götürmüşlerdir, hayallere. Orada bir yerlerde o vardır hep, yıldızlarda.

Onun o gülümseyişini duyarsın, gece kuşlarından. Gülümsersin içten, öyle derinden...

Efkar sarar içini birden anlamsızca, radyoda çalan şarkılarda onu aramaya başlarsın birden... Gönül... Ah bu çalan şarkımız... Sevda... Ben sende takılı kaldım...

Birbiri ardına gelir şarkılar kafan dağılır, kaybolursun müziğin o eşsiz teninde...

Sigara içme isteğin birken bin olur. Elini cebine atarsın, paketi çıkarır ve bakarsın; son bir dal...

O son dal'ı aşkına benzetirsin, yakıp yakmamak arasında gidip gelirsin, saatin ilerlemesini ve uykunun gelmesini beklersin o zaman yakacağım dersin. Uykun gelmez, kafanı toplayamazsın ve yakarsın son dal sigaranı...

Derin derin çekersin dumanı, yavaş yavaş salıverirsin, keyifini çıkarmaya çalışırsın.

Çünkü artık için geçtiğinde, kendini kaybettiğinde içecek bir dalın daha olmayacak. Dükkanlar kapatmış, kolukomşu uyumuş, bir sen uyanık. Sigaran bitecek, uykun tamamen gidecek, başın sızlamaya beynin durgunlaşmaya başlayacak. Artık tek derdin tek bir dal bir sigara olacak, kurduğun hayaller sigaranın dumanı gibi yok olup gidecek. Ve sen çaresizliğinle birbaşına kalacaksın...

Vakit geçtikçe geçicek, uyumak isteyeceksin ama beynindeki o müthiş sızı geçmeyecek, sana rahat vermeyecek,uyuyamayacaksın...

... Derken sabah olmuş, gece yaşananlar gecede kalmış, artık yeni bir gün başlamış olacak...

O sabah geceden habersiz olucaksın, kurduğun hayalleri bir bir unutmuş olucak, ilk işin açık bir bakkal bulup bir paket sigara almak olucak. Daha bakkaldan çıkmadan paketi açıp içinden bir dal yakmış olucaksın. O ilk içine çekiş sancılı olucak, beynin durgunlaşıcak ve başın dönmeye başlayacak, hafif göz karartıları, bayılmak ve ayılmak arasında git gel yaşayacaksın. Derken sigaran bitecek ve müthiş bir haz içinde yatağına uzanıcaksın ve gözlerini tavana dikip öylece saplanıp kalacaksın...

Aşk'ta böyle aslında. Gidişat hemen hemen aynı, tek farklılık tek bir dalın olucak ve yenisini almayı aklından bile geçirmeyeceksin. O hep senin son dalın olucak. Bunu başarabilen çok az kişi tanırım, biz onlara şair diyoruz, sizse insan. İnsan değiller bence daha üstün mertebe onlar... Onlar ki aşk'ı tam manasıyla yaşayanlar, kimi kavuşanlar, kimi başka bir alemde karşılaşmayı umut edenler, kimi son dal sigarasını yakıp, bu dünyadan onun dumanının eşliğinde göçüp gidenler...
*yt*