Bazende insan kendi olmalı
Kalıplaşmış kalıpları yırtıp atmalı,
Çekip kapıyı gitmeli arkasına bakmadan,
Dar sokaklardan geçmeli, gecenin bir yerinde,
Unutmalı derdi tasayı, Unutmalı geçim derdini,
Hiç bilmesede yağlı boya resim yapmalı,
Yağan yağmurun altında gezmeli caddelerde,
İlk gördüğü Otobüse binmeli nereye gideceğini bilmesede,
İlk gördüğü bir kadına çiçek vermeli, tersleneceğini bilsede
Olsada yetmiş yaşında,
Çocuk parkında salıncak sallanmalı, çevreye umarsızca
Doğum'hanelere gitmeli, mutluluk gözyaşlarını görmeli
Acil'lere gitmeli bir vakit, ağlayan, üzülen, acı çeken insanları görmeli
Sonra var olmanın anlamını sormalı kendine.
Kayıt Tarihi : 31.3.2015 13:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!