Bazı günler öylece oturup hiçbir şey yapmıyorum
Bazen geceleri gidiyorum taksime istiklale
Görmek istediklerimi görüyorum kimilerini es geçiyorum
Ünlülerle selamlaşıyorum sanki onları tanıyormuşum gibi
Yanımdaki kıza hava attığımı sanıyorum kendimce
O da bunun farkında ama aldırmıyor tavrıma
Yürümeye devam ediyoruz beraber bir gece yarısı
Bütün dertler geride kalmış biz elele umarsızca
Sonsuca dek yürüyoruz kolkola uzun uzadıya
Sonra bir şiir okumak geliyor içimden ona
Ama ezbere bilmiyorum ki yazdığım şiirleri
Bakakalıyorum gözlerinin gerinin sönüşüne
Bir şeyler oluyor bana her bakışında
Elde edememiş sanki benden daha önce
Ve ben onu düşünüp uzaklara dalıyorum
Kimi zaman öylece oturup
Hiçbir şey düşünmeden boğazı izliyorum
Bazen yalnız başıma İstanbul’u dinliyorum
Bazen yaşlı gözlerle memleketime ağlıyorum.
Kayıt Tarihi : 18.7.2012 11:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuğşah Bilge](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/18/bazen-330.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!