bazen
hatırlıyorum da sensizliğimi
alkollü ellerle yazılmış intihar mektuplarımı
ve onların her yeni bir günde çöpe gidişlerini
bazen
anımsıyorum da sensizliğimi
hayatı isyanlarda kabullenmeyişlerimi
çığlıklarımı, asi bakışlarımı, o sonbaharlarımı
bazen
görüyorum da sensizliğimi
mevsimim geçince kendimi denize döküşlerimi
sonra tatsız insanların arasında tekrar bulmalarımı
vardı
arkadaşlarım
dostlarım
kendimi adadığım bir çok uğraşım
evet vardı
gülüğüm o günler
sapıttığım salak partiler
denizde damarıma alkolleri boğultturmalarım
varmış
bir sürü gereksiz anılarım
evet varmış
değil mi
tüm gereksiz
buruşturulmuş kağıtlar varmış ta
benliğime gerekli olan tek ruh neden yokmuş
sen neden yoktun
işte bu yüzden
sırf bu yüzden
sadece bu yüzden
bazen
düşündüğümde yaşamımı
geçmişimi siliyorum
düşünmeden
bazen
hatırlıyorum da sensizliği
hatırlamıyorum
hiç
bir
şey
çünkü
yok-
mu-
şum
ben
Tansel YücelenKayıt Tarihi : 13.6.2004 20:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve anlarız ki, sevmeyi öğrenmek yıllarını alırmış insanın.'''
'Anlarız ki, en zor anlarımız da bile hep yanı başımız da olan insan sevilirmiş yürekten.
Anlarız ki, birbirimize kendimizi olduğumuz gibi anlatmakla besleyip ,çoğaltabiliriz sevgimizi. '''
Evet bu bir alıntıydı...Sevmek de galiba bir deneyim ve yahut kapasite meselesi...
Şiiriniz bunları hatırlattı...
sevgiler..
TÜM YORUMLAR (1)