Bazen Şiiri - Kaan Karaduman

Onu zaten çoktan yapmadın mı?
Sarılıp uyumak yetiyorsa kollarımda o zaman tamam demektir evet sen o’sun.
Hem silkelersen silkelenirsin,
Seni seviyorum diye sürekli haykırmam mı gerekiyordu bazı şeyleri anlaman için?
Oysa seni seviyorum özeldir ne kadar çok kullanılırsa özelliği gider sıradan bir günden farkı kalmaz rutinleşir, rutin şeyler sıkıcıdır!
Ki sen zaten kısa bir sürede rutine girmiş gibi kavgalar etmedin mi? Aslında beklide doğru olanı yaptın, hiç rutinleştirmedin kavgalarla daha da rutin bir hale soktun.
Seni seviyorum diye haykırmak yaklaşmak yerine uzaklaştı bizden yine rafa kaldırdık..
Dengesi bozuk terazimiz hep yanlış tarttı.
İki elimde cebimde ve dolular, hangisini seçmem gerek tek bilmem gereken o,

Hep unutamadıkları büyür insanın içinde, zamanla nefrete dönüşmese de..
Bu kaçıncı benden nefret eden?
Yalan söylemiyorum diyenden korkacaksın bazen..
Bazen sessizlik en büyük çığlıktır, ama bazen de en büyük çığlık sessizliktir..
Bana neler lazım neler.
Bazı insanlar büyük gözüküyor ama içleri çocuk, bazı küçükler çocuk ama içleri büyük..
Unutamadıklarım kafamı bulandıranlar.

Keşke hep 18 kalabilsek, tam büyümekle büyümemek arasıydı o zamanlar dertler çoktan azdı, gülümsemeler azdan çok.
Şaşkınlığımı her zaman gizleyemem, hatta hiç bir zaman gizleyemem.
Çok sevme, çok seversen canın yanar.
Birini onunla görürsü daha çok yanar,
Birisiyle birlikte olduğunu öğrenirsin yıkılırsın,
O yüzden sadece hoşlantıyla kalsın ki canın yanmasın.

Gidip gelme meselesi..
Çok sevseydin yapamazdın bunu, kıyamazdın bana.
Biz hani aşk-ı umutsuz bir yerde bulmuştuk seninle buna ne oldu peki?
Yok bu pes etmek değil daha iyi bir yön vermek..
Gerçeklerle yüzleşebilir misin?
İnsanlar riyakâr!
Hadi gel sarılalım, ne dersin belki bir elektriklenme olur aramızda..
Olmazsa da boşver n’apalım nasip değilmiş deriz..
Sadece resimlerimi çekersin olur biter, dert değil..
İleride tek bakabileceğin onlar olacak ne de olsa.
Hep sustum hep içime attım, şimdi içimde yargılıyorum kendimi, duymak istediğini söylüyorum; canım yanıyor..
Daha fazla kalmak sadece gitmeyi zorlaştırıyor...
Öyle bir çekerim ki sigaramın dumanını, çekerken düşündüğüm her şey üflediğimde resme dönüşür...
Ya çok garip bence?
Neden öyle diyorum ki sadece garip işte, normal olan ne kaldı ki?
Napsam bilemedim ki, neyse dur bakalım bulacağım şimdi bir şeyler illaki..
Ya bir şey demem gerekiyor?
Neyse vazgeçtim!
uff..
Çaktırma işte unuttum n’apim..

SAYGILARIMLA…
24/11/2011 21:55 (Bazen)