Bazen Şiiri - Neslihan Ertaş

Bazen bomboş sokaklarda, çamurlu kaldırımlarda
Yağan yağmurda, o soğuğu sindirerek
Cepsiz ceketsiz şemsiyesiz öylesine,
Çılgınlık derler ya! diz boyu çamurda
Kedilerin ısındığı çöp yuvalarından
Sinsice, titrek üşümüş
Kor yanan gözleriyle,şaşkın bakan
Bu sevimli kuyruklu,dört ayaklıların
yanından göz atarak,geçmek
Veya geçmemek mi!
Bir köşede ısınmak deyimiyle,
Güreşen soğuğa galibiyet hırsı bürünen
Zavallı küçük çocuğun havuç burnu,
Kırmızı elleri ve şaşkın gözleriyle
Cepsiz ceketsiz şemsiyesiz
Kimdir? diye birden nefretli tavırla,
Ve ben gel beni al, der gibi
o yağmura, balçıklı çamura ve soğuğa
Sitem eder gibi, özgürlüğe direniş gibi
Bedenini salıvermiş o zamansız yağmura
Ruhu Sıcak iklimlerde yazın kurağı gibi
Ayağında papuçuyla yarı ıslanarak
Nefesi ateş saçar gibi Sıcaklık veren
o köhne soğuk loj karanlıkta
Boynu bükük, isyanlara kükrercesine
Cepsiz ceketsiz şemsiyesiz
Yorulmadan isyanlara kükrercesine
yürümek isterdim.