Bazen Şiiri - Ethem Turan

Küllerinden yeniden doğabilmek esas olan
Bittim dediğinde yeniden var olabilmek
Semanın duvarları çökerken üzerine
Bir dayak vurabilmek yıkılan yere

İnsan olmanın ağırlığıyla yüzleşmek bazen
Bazen sıkışmak herbir yönden
Kapanmış tüm kapılara bakmak yerine
Pencereden çıkabilmek dışarı

Terkedilmenin boşluğunda,yanlızlığınla arkadaş olabilmek
Bom boş duvarları sahne ederken anılara
Süzülürken hüzün dolu yaşlar
Mutlu olduğun anlara tebessüm edebilmek bazen

Geceleri yar edip uykuları kovarken yarınlara
Duymak istediğin ses ve sözleri kendine mırıldarken
Şarkıların melodilerinde bulurken gönül acını
Boşlukta düşen bir zerre olabilmek bazen

Doğan Güneşe gözlerini açmak istemezken
Mecburiyetler ordusu kuşatmışken çevreni
Yok olup gitmelerin gezindiği mekanlara takılırken düşünceler
Yaşama bağlayan serum gibi kulağına gelen sesi dinlemek bazen

Yeniden doğmak gibi yeniden sevmek
Önce birini sonra onun yaşadığı hayatı
Sonra seni yaşatmak istediklerini
Hiç bilmiyormuş,hiç yaşamamış yeni doğmuş gibi

Yüzünden silemediğin herbir çizgiyi
Gönül tahtasından silmek
Kalp krizinden kurtup yeni hayata başlayan gibi
Yeni sabaha yeni hayata günaydın demek

Küllerinden yeniden var olabilmeli
İnsanlığı kaybetmeden
Doğru bildiklerine sımsıkı sarılıp
Minik bir kar topuyken çığ olabilmeli bazen

Nefretleri en derine gömüp
Kaybettiklerine son bir fatiha okuyabilmek
Sahnede rolünü unutsada
Doğaçlamayla perdeyi kapamayı bilmeli insan