Bazen... Şiiri - Kubilay Öğütveren

Bazen…
Basit bir soru sorarız
Kendimize
BEN KİMİM?
Sonra da!
Bir düşüncede
Dalıp gideriz.
Karşımızdakine de!
Sorarız bazen
SEN KİMSİN?
Ne kendimizi biliriz
Ne de karşımızdakini
Bir hayal dünyasında gezer
Zihnimiz
Öğrenmek için de
Çaba göstermeli.
Bunu da biliriz
Gel gör ki!
Ne zihnimizi çalıştırır
Ne de fikrimizi
Savrulur gideriz
Oradan oraya
Bir kuru yaprak misali
Kendini tanımak
Kendini bilmek
Ve kendini sevmek
En büyük mertebedir
Hayat yolunda
Tabii bilene
Gerisi deli divanedir
Dolanır dururlar
Avare avare
Kurtarıcı kesilir
Ya kendisini! ! !
Kim kurtarsın?
Attığı adımda…
Dur durak nedir! Bilmez
Ayağı yere inmez
Gökyüzünde havari kesilir
Denize gelince…
Yılana sarılır
Karaya çıkmak için
Taviz üstüne taviz
Sonra da…
Ah ile vah ile…
Bir ömür geçirir.
Dedik ya!
Marifet…
Kendini bilmektir
Yürüyüp gitmektir…
Hayat yolunda.
Durup dinlenmek diye…
Bir şey yoktur
Dinlenmek yürüdükçe.
Gördükçe, yaşadıkça
Anlayıp yaşamı…
Yaşama uyguladıkça.
Kendini tanırsın
Kim olduğunu…
Bulduğun zaman şaşırırsın
Görürsün
Her şeyin bir…
Yalan olduğunu.
Gülersin.
O zaman endişelerine…
Korkularına
Sevmenin tek gerçekliğini
Kavrarsın
Başka bir şey…
Tat vermez … Hayatına
Sevmekten öte
Yol yok
Arşa.
Görürsün…
Bu hayatsa…
BAMBAŞKA.

Kubilay Öğütveren