Bazen... Şiiri - Fatma İlan

Bazen,
Bir çiçektir yalnızlıkta açan.
Sulanması yağmurlara bırakılan.
Yalnızlıkta solup giden.

Bazen,
Bir çocuktur köşe başlarında ağlayan,
Anasına yalvaran,
Elinden oyuncağı alınan.

Bazen,
Bir yıldızdır hızlıca kaybolan,
Durmaksızın çoğalan.
Etrafa ışık saçan.

Bazen,
Bir defterdir üzeri hep karalanan.
Kimi zaman mektuplar yazılan,
Kimi zaman yırtıp atılan.

Bazen,
Bir mahkumdur demir parlaklıklar arasına kapatılan,
Özgürlüğü sayıklayan.

Bazen,
Bir bakıştır bir şeyler anlatmak isteyen,
Derin derin bakan.

Bazen,
Bir mazidir akla gelen,
Yaşanması istenen ve özlenen.

Bazen,
Bir sudur yokluğu hissedilen,
Kana kana içilen.

Bazen,
Bir sevgilidir sevgisizlikte kalan,
Sevgiyi umutsuzca arayan.

Bazen,
Ümittir yaşamı kolaylaştıran,
Çok şey kazandıran.

Bazen de benimdir,
Düşüncelerinde boğulan,
Sonsuzlukta kaybolan.

(Kayseri, 30.04.1995)