Herkesin elinde cep telefonu,
Çatılarda birer baz istasyonu.
Nereye varacak bu işin sonu?
Radyasyon dünyayı vuracak bir gün.
Genç kız telefonla çalım satacak,
Delikanlı ona hava atacak.
İkisi de hasta olup yatacak,
Dünya döne döne duracak bir gün.
Çocuklar Çernobil kurbanı oldu,
Tazecik fidanken sararıp soldu,
Daha küçük yaşta hastalık buldu,
Bu ateş dünyayı saracak bir gün.
Gelin, bu gidişe engel olalım,
İnsanımız için önlem alalım.
Radyasyona asla yaklaşmayalım,
Çoluk çocuk hesap soracak bir gün.
Kayıt Tarihi : 20.2.2009 18:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Teknolojiye karşı değilim, ama onun yerli yerinde kullanılmadığını gördüğümü belirtmek zorundayım.Hele şu cepler. Ağzında süt kokan bebelerin elinde telefonun ne işi var? Evet evet, Ana okulu öğrencilerinin elinde telefon var. Kimse radyasyonu ciddiye almıyor. Selam ile.
![Adem Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/20/baz-istasyonu.jpg)
TÜM YORUMLAR (23)