Bayramlarımız (3) Şiiri - Osman Bulut

Köylere sözüm yok lakin
Şehirde kaybolmuş bayram…
Akıp gider sessiz, sakin
Nehirde kaybolmuş bayram…

Eski adetler, görgüler
Fuzuliymiş diyen güler.
Bahsetmez olmuş türküler
Şiirde kaybolmuş bayram…

Bu mudur bayramın aslı?
Kapı dertli, eşik yaslı.
Kapanmış ziyaret faslı,
Sedirde kaybolmuş bayram…

Sohbeti daveti kestik,
Söz tükendi, sazı astık.
Yalnız kaldı; minder, yastık
Peşkirde kaybolmuş bayram…

Bizde her türlü ibadet
Yiyeceğe olur alet.
Benimsendi “şeker”le “et”
Tabirde kaybolmuş bayram…

Dostluğu sunduk gramla
Akla gelmeyen reklamla.
Azar azar, damla damla
Kevgirde kaybolmuş bayram…

Sürdükçe dostlarla sohbet
Şeytan rahat durmaz elbet.
Kalmamış; saygı, muhabbet
Kibirde kaybolmuş bayram…

Bayramlar dağda, denizde,
Kutlanıyor artık bizde.
Hem Ali’de hem Aziz’de
Bekir’de kaybolmuş bayram…

Üç ihlasla, bir fatiha
Sunulurdu o ervaha.
Diğer günler gibi tenha,
Kabirde kaybolmuş bayram…

Yürekler bedende rehin,
Nefis azgın, ruhlar bezgin.
Kendini düşünür zengin
Fakirde kaybolmuş bayram…