Bayramda İstanbul Şiiri - Nihal Mirdoğan

İstanbul suskun ya, biraz da olsa
Yüreğim şehiri sakindir şimdi
Sessizlik keşke,her hülyayı bulsa
Belki de maviye akındır şimdi

Böylece kalırsan huzurlu, sakin
Suyunda dolaşır yelkenle ,takan
Denizi habire içtim,velâkin
Bir kanat vuruşu yakındır şimdi

Pırpırlanır kalbim,taze kan gibi
Gökte top sesleri atan tân gibi
Derde dermanım ol,bir kaptan gibi
Kır dümeni,suya bakındır şimdi

Denizin kokusu dolaşır tende
Nicesi tuğların, yürür bedende
Sor bana birşeyler,nasıl,neden de ?
Yüzüme tarihin dokundur şimdi

Destan sayfasından ,gönle akışın
Bin atlı akınla başlar yokuşun
İllâ ki Tekbir'i dile döküşün
Tuna bağrındaki ok'undur şimdi

Es bre rüzgâr es,virâ Bismillâh
Yâd istilâsına demeden bin âh
Âh İstanbul,nasıl edeyim izâh ?
İhtiyacın olan sükûndur, şimdi

Başım ağrır dersen, bendedir ağrın
Kahrım ağır dersen,bendedir kahrın
Nerede Türkoğlu,Malazgirt bağrın
Gülnihâl'im sen de, bakın,dur şimdi