Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
HÜZÜN DOLU BİR ŞİİR ALLAH SABIR VERSİN KARDEŞİM SAYGILAR HASAN KARABAY
Çok hüzünlü fakat çok güzel bir şiir.Gözleri ıslatan,duygu yüklü,okuması haz veren dizeler.Tebrikederim.Tam puan ve de saygılar benden................halilşakir
ÇOK ÜZÜLDÜM AMA ÜZÜLMEYİN.ŞEHİT BİR ANNENİN EVLADISINIZ..BURDA KALACAK DEĞİLİZ BİLİYORSUNUZ..
Bu hüzünlü çalışmanıza tam puan veriyorum! Ve diyorumki 'yetimlerin babası Muhammed aleyhisselam sizin vede aslanlarınızın babası olsun! Şüphesiz Allah kimsesizlerin kimsesidir!' Saygılarım ile!
bir türkü vardı..
bayram gelmiş neyime
anam anam
kan damlar yüreğime..
hüzünlüydü..
Evet olmayanlar için büyüklüğün dışında, duygularının içerisinde hep ezik bir yerin seni sozsuza kadar nefesinle beraber sürükleyeceği gerçeği, böyle günlerde sızlatıyor içerisini insanın, bende iyi bilirim bu duyguyu bana hiç yabancı değil ama sizinki biraz daha ağır,sonrası var çünki, saz ve müzik ahengi çok iyi olmuş ama aynı şeyi sizin için söylemem Hatice hanım doğrusu,tebrik ediyorum o acı dolu yüreği,selamlar ve iyi bayramlar....
öncelikle annenizin mekanı cennettir ..hüzün cöktü yüreğime..bayram bayram olur öpülürse anaların eli...
kutlarım papatyalar yüreğinize
Hayat herkese aynı mesafede olmuyor ne yazık ki. Elimizdekiyle ve tanrının bizlere verdiğiyle yetinmesini bilerek acıyı da içimizde büyütürüz genelde. Sanmayınız ki yalnızsınız, asla değil. KUTLARIM YÜREĞİNİZİ TAM PUANIMLA CAN.
Kurban Bayramı
Yalnızlık odamda biçare gezer,
Dilsiz ve kulaksız soğuk buz keser.
Gelmesin bayramlar bunca tatiller,
Söylesem derdimi delirmiş derler.
Gecelerin suskun başladığını,
Hasretle yaşamanın yalnızlığını
Kim dinler ki bir, bir sebep anlatsam
Neden sevemedim bu bayramları
Nerede ahbaplar nerde dostlarım
Unuttu hısımım akrabalarım
Çocuklarım öksüz bu sağlığımda.
Bayramlara küsüp, küsüp ağlarım.
Bilirim yazgıyı bizler yazmadık
Dost bildik herkesi her söze kandık
Çocuklarla mutlu olalım derken
Bayramları düşman eyleyip kaldık.......Bilal Esen
19-04-1997
Gurbette Bayram
Bilmem kaç senedir gurbet eldeyim.
Dostlar bayramınız mübarek olsun.
Bilemezsin ki dost, ben ne haldeyim.
Dostlar bayramınız mübarek olsun.
Bayram gurbet elde hüzünlü geçer.
Hasret Ana, baba, bacıyı seçer
Seherde sıladan bir rüzgâr eser.
Dostlar bayramınız mübarek olsun.
Bayramlar özlemi vuslata katar.
Yollarımız ırak, hasret buz tutar.
Vuslata erdikçe özlemler biter.
Dostlar bayramınız mübarek olsun.
Eller al giyinmiş seyrana çıkar.
Bu hasretlik beni yürekten yakar.
Bayram buruk geçer bendimi yıkar.
Dostlar bayramınız mübarek olsun.
Bu günler özlemin arttığı andır.
Çileyle efkârı sattığı andır.
Baba ocağında yanınca tandır.
Dostlar bayramınız mübarek olusun.
Gurbet de kılınan bayram namazı.
Daim Yaradan'a ettik niyazı.
Sizden ayrı anam diner mi sızı.
Dostlar bayramınız mübarek olsun.
Hakkın emri ile bu güne erdik.
Günahı sevabı ortaya serdik.
Yad el de özlemi hasreti derdik.
Dostlar bayramınız, mübarek olsun.
Gene sensiz geçti anam bu bayram.
Tütüyor burnumda bir bardak ayran
Ne zaman bitecek, vuslat-ı devran.
Dostlar bayramınız mübarek olsun
Korhani gurbetten sılaya selam.
Ne yapsa ne etsem görünmez sılam.
Mikdatiyle ettik bir iki kelâm.
Dostlar bayramınız mübarek olsun
……………..…………Aşık Korhani
Sevgili Kapadokya Perisi ,Bayramlar gerçekte Gurbette olanlara, Hüzünlü geçer ama Anne Babası olmayanlara veya onlarla bayram geçiremeyenlere daha hüzünlü olur, adeta hüzünler sağnak, sağnak dökülür duyğulara ve göz yaşlarına , Gerçekten bu şiirinize Hüznün ve kimsesizliğin kara bulutları çökmüş, yüreğin burkuldukça burkulmuş, Ama üzülmeki güzel dost bizler varız, bizlerde birsirimize Anne Baba olacağız, Sevinlerimizi Hüzünlerimizi Böyle Paylaşacağı, Yüreğine ve kalemine Sağlık tam Puan eklerek Sayğılar sunarım.
Bayram gibi bayramlar,
bayram tadında bayramlar
geçirmenizi diliyorum.
Selam ve muhabbetle...
Bu şiir ile ilgili 91 tane yorum bulunmakta