Bayram Yılmaz'a Şiiri - Hamza Mamaş

Ne uslanır...
Ne de utanırsınız.
Ama, ne olur şu halime bir bakın.
Taş dile gelir belki söylenir,
Vicdandan yoksunlar hayallerimi bırakın.

Ellerim, kollarım yok.
Lakin, umut dolu yüreğim,
Az ihsanda da gülen yüzüm var.
Anlamazsınız.
Anlayamazsınız.
Size bir çift sözüm var.
Bu zulüm nereye kadar?

Mayasında ihanet olan bir aşkın eseriyim.
Lanetlenmiş bir sevda getirdi beni bu hale.
Muradım; kalem, kitap, kağıt tutmak,
Ve kendi ellerimle anneme, çiçekler sunmak.

Hayatımın baharında ellerimi aldınız.
Filizlenen umut idim, dallarımı kopardınız.
Yeşeren umutların hepsini yok saydınız.
Vicdan yoksunları, şu halime bir bakın.

Ben; Bayram Yılmaz.
Gülmek isterim, güldürmek isterim.
Bu lanetli kavganın bitmesidir dileğim.
Baharlar solmasın artık Şırnak'ta,
Mayınlar olmasın bütün dünyada.