Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
şair yüreği hassas oluyor...
kaleminize sağlık şairim güzeldi
Kangrenli bir şiir...Bir gerçek var ortada; gitmişlik..Ama bu gitmişlik şiirsizlik ve çok iyi biliyorum o ızdırabı..bir türlü doğmayan sancıları..Ama bildiğim bir ey daha var ki; aslında şiir gitmiyor,küsüyor belki biraz naz ediyor..Çünkü kalemi elden düşürdüğünüz an şiir size küser, gidiyormuş gibi yapar..saygıyla...
Aziz Üstat,öyle bir yaraya parmak basmışsınız ki adeta bu olay
ların içinden çıkıpgelmişler gibi. Veya hakikati görerek gelip şiirinizle bütünleşmişsiniz.Sonra insanlar arasındaki en güçlü bağın '' ŞİİR '' olduğuna dikkat çekmişsiniz ki.... onurlanarak ve sevinerek okudum bu şiirinizi.Tam puan +Ant. Taktir edip kutluyorum. Saygılarımla.
Aşk vurulur belki ama şairin şiirini vurmak kimin haddine ...
Yüreğinizden şiir düşmesin...
Kutluyorum sayın Dinmez Er...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta