Dilim kilitlenmiş, hapsolmuş gözlerim.
Kimsesiz odamın alçak tavanına.
Ve yine coşmuş sol yanım,
Aklım, mazinin rafa kalkmış sayfalarında.
Dünleri bir kez daha bugün gibi yaşadım.
Sen, ben uzaklardayken,
Ben, bir çiçek büyüttüm kalbimde...
Ümidi ateş vuslatı kor yaptım.
Duygularımı tütsüledim...!
Akreple yelkovan arasında aradım seni.
Bir an olsun söndürmedim ben bu ateşi.
Gece, yağmur damlaları bir türkü yalızlığında düşer toprağa...
Ve içim içime sığmaz, gözlerimde bir çocuk büyür.
Odamın fersiz ışığı bir tokat gibi vurur yüzüme...
Küçük korkularımı yaslarım büyük umutlarıma.
Ruhuma sinsice bir şair eli uzayıverir...
Kalbimin tik takları bir yarışa koyulur zamanla.
Değişirken her eşyanın giysisi,
İnsanın dünyaya açılan penceresinden,
Sanki bir kabus görüyormuş gibi,
Kaçarız hep, acı veren o gerçeklerden...
Daralı ufkumuz ayırt etmekle hayatı,
Eğer mümkün olsaydı gitmek...
Bir an bile düşünmeden giderdim,
Adını dahi bilmediğim Şehirlere.
Üzerine gün doğmamış yalnızlığımla birlikte...
Bir şey var aramızda,bir şey...
Geceye fısıldadığım onca sırrın sabahında,
günün ilk ışıkları çekingen bir edayla araladı perdeyi…
Usulca aydınlanan odam kalbime çöken karanlığa inat her zerresine işledi aydınlığı...
Gözlerinin feriyle bir kez aydınlanan kalbim kaç zaman oldu senden bihaber…
Zaman senden habersiz devir daim ediyor kendini,ömür denilen şey duvarımda asılı saatin tik takları arasına sıkışmış.
Her ne varsa dile geliyor,sonra bir tokat gibi vuruyor gerçeği yüzüme
Soğuğun acımasızca vururken yüzüme
Kaç düş’ü amansızca katlettiğini bilemezsin…
Günahın gölgesi kaplarken tüm duygularımı,
Kaç kez öldüğümü bilmedin,bilemezsin.
Nedeni olmayan bir yolculuğun, çıkmaz sokağına saplandı şimdi aşk…
Tüm aydınlıklar cephe almış serzenişlerime…
Yüzünde, terk edilmiş bir şehirden kalan sessizliğin izleri var...
Bakışlarında, bilmediğim alemlerin esrarı gizli...
Gülüşünde, çiçeklerin en güzeli açıyor gamzelerinde.
Ve bir çiçek bahçesine dönüşüyorsun gözlerimde.
Bilmem ne kadar sürer ya Rab bu bendeki hal? !
Hangi yağmur ıslattı seni böyle.
Hangi düş’ün terk etti seni
Bu serkeş tavrın içimde büyür.
Mevsiminde yağan bu kar, vuslatımı perçinledi...
Buğulu camlardan uzaklara mıhlandı gözlerim.
Bir nida yankılandı kalbimin kuytu köşesinden.
Gökler sitemimin rengiyle boyandı...
İçim içime sığmıyor, tarifi zor halimin..!
Bir bedevi gibi yaşıyorum, yardan uzak bir şehirde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!