Bayram Sohbeti Şiiri - Çetin Korkut

Ne zaman seni düşünsem
elim telefona gidiyor
ne yapayım alışmışım
her başım sıkıştığında sana sığınmaya
O vakit;
kanat takar hüzünlerim
portakal çiçeği açar sevinçlerim
ama her seferinde kızıl-ekşi tadı veriyor
orada telefon olmadığını hatırlamak
Çıkıp geleyim diyorum
ama dışarıda yağmur yağıyor
ıslanırsam kızarsın şimdi
evham yaparsın yine

Hatırlar mısın;
ne zaman bir Türk filmi izlesek
sen başlardın “bir gün ben” diye anılarına
biz aldırmazdık
ama nereden bilebilirdim
bu filmlerin yüzlerce defa oynayacağını
ve senin bir daha olmayacağını
ve hiç konuşmayacağını bir daha
Ben;
ben senin hiç
gitmeyeceğini sanmıştım

Bilseydim;
bayramları bekler miydim seni görmek için
telefonlarla yetinir miydim
Bilseydim;
seni başucumdan ayırır mıydım sanıyorsun
şimdi sesine de razıyım
yoksun

Hatırladıkça hey heylerim geliyor pişmanlıklarıma
hani diyorum bazen
gireyim alkol komasına
her seferinde korkarım
hani kendimi kaybeder
resmin yırtılır diye
korkarım gelirsem seni bulamam diye

Seni unutmak ne mümkün
gidişin çok hüzünlüydü
ama çok yakışıklıydı dudağındaki tebessüm
seni özlememek ne mümkün
tesbihsiz de biri geçmiyor ki sokaktan
yanlış anlama babam
yiğit babam
içim acıyor hani çok özledim ondan

Yarın bayram
akşamdan koydum özlemlerimi şeker tabağına
kasketini ortaya
odam sen kokar, köy kokar
suspus gezinirim baharında, çocuksu ve ıslak

Bana kim “oğlum! ” diyecek bu bayram
ben kimin elini öpeceğim

Anam desen aramız Tepelik
kardeş desen hepsi bir hal olmuş
ne sağa bakar seni görür
ne sola bakar beni

Senin yerin Tepearası dost babam
sana gelmek daha kolay
nasıl sen çektin gittin bu dünyadan
görmemişken köyün ötesi
ben de çeker gelirim bir bayram
dünya malı burada kalır
ben sende yiğit babam

(“Sen Hiç Deniz Gördün mü” isimli kitaptan)