Bayram-sızım Şiiri - Selim Adım

Ruhumda bir hengame,
Gözlerimde derin ve sessiz bir fırtına kopuyor.
Gönül mahsun, suskun ve boğuk
Yitik duyguların ummana dönüşen damlası akıyor gözümden,

Merhametsiz bir çarklı geçiyor anılarımdan
Alıp götürüyor benliğimi, kuytulara
Zemheri ayazına güneş terennümü çaldıran çocukluğum aklımda
Bir elin hiç bitmeyen bereketi oluyor;
Aldığım o beş kuruş hafsalamda
Neler neler kaybolyor geçmişimden günüme içimde için için
Âşina çehreler bir bir kayboluyor,
Yüz bulamıyor yüzümde neşe.
Ümitlerim boğum boğum ümüğümde,
Fizan yakın gözümde
Taş gibi durmakta gurbet; ruhsuz, kaprakara ve acı
Gurbet ne garib;
Bir ışık doğar diye ufka yöneldim umarsız
Bayram sevincim bu bayramda bayramsız

Evimin kır saçları doğuyor gözlerime
Ellerinden öpüyorum, ağlak ve mukaddes
Her parça ruhuma ıslık çalıyor
Kapı önünde şeker bakışlı gözleri ararken
Bu bayramda ben sılasız
Boynum bükük, gözümden birşeyler damlıyor
Bayram ben de üç damla yaştan ibaret, son damla çocuklara
Gönül mahsun, yitik duygularımın ummana dönüşen damlası
Kayboluyor toprağa düşmeden.