Bayram Sız Şiiri - Ramazan Akkurt

Küçüktüm.
Ve benim hiç oyuncağım olmadı.
Şık elbiselerim de yoktu.
Bayramlarda yırtık ayakkabıyla şeker toplamaya giderdim.
Herkes büyüklerinin ellerinden öperken,ben komşu Dayı'nın ellerinden öpmeye giderdim.
Çünkü ne oyuncak alacak nede ellerinden Öpebileceğim bir babam yoktu.
Annesiz babasız ve geçen Her bayram,çocukların gülüşüyle taçalanırken,aksine benim Çehremde belirginleşen bir somurtuyla geçerdi.

Bazen olmadık yerde ağlayışım.
Bazen de başkasının annesine bakarken derinden of çekişim.
Anasızdım babasızdım ve gerçekte her zaman bayramsızdım..

Desem bile annemin babamın hala hayatta oluşunu çok seviyorum.ve dünyadayken degerleinin bilinmesini istiyorum.

Çünkü dal kırılmadan,yaprak dökülmeden ve son bahar gelmeden aşkla sevmek gerek ilk baharı...