Bayram (şiir) 02 Şiiri - Bayram Kaya

Aslında Bayramlarımız Bayram Ola Bayramların en temel sosyal savı, saygı ve sevgidir. Bundan güzel, bundan ulvi bir amaç olabilir mi? Buna razı olmamak olası mı? Ama hangi sevgi saygı? El öpüp, yüz değdiriyoruz ya yetmez mi? Diyorsanız diyecek bir şey yoktur. Bayramınız bayram ola… Ama ne gezer. Görüntü ve yaşayış bam başka. Adeta gözü seveceğiz diye göz çıkarmadır. Belediye kurban yerleri hazırlamış, senede bir günlük uygulama için. Sıra var diye şehrin boş alan ve görsel peyzaj birimlerinde adeta suç yaratmaya koşan davranışlardan nasıl saygı sevgi çıkarırsınız? Görsel kirlilik, adeta bir taş devri belgeselinde görüntüleri anımsatıyordu. Saygı sevgi daha işin başında hata ile başlayıp sıfıra iniyor. Parçalanmış mamut görüntüsü, etrafındaki grup üyeleri. Kanla oynayan, anıllarına kan süren çocuklar. Baltalı ilahlar kanlı ve bıçaklı satırlı silahlarla görüntüsü ile olabildiğince itici ve alışkanlık yapar bir görüntü kavranışı vermekte. Çevre sağlığı bilinci, çevre sağlığına gösterilen saygı sevgi (dolaysı ile kendinize ve insanınıza saygı sevgi) hak getire. Her şey, her yerlerde, yüzlerce kirlilik. Öbek öbek. Gözünüze sokulurcasına. Bir saygı sevgiyi çıkarmaktan çok, intikamın izini taşır gibi. Sorumluluk sıfır. Bilinç duman olmuş . İnsanların kandan korkma, kanı görmemek, çevresinde bayramda da olsa kan görmeyi istememek gibi bir hakkı olabileceğini hatır bile etmeyiz. Bundan rahatsızlık duyabileceği gibi bir hakkı dile getirmek dehşetli bir suçlanmayla inançlara saygısız olmakla eş değer görülen tutum olacaktır. Eğer böyle bir anlayışta saygı sevgi çıkmıyorsa, daha nerede çıkar. Bu türden bir izanı, en ufaktan akla getirip, bunun saygı ve sevgisini yeşertmek bayramla olası mı! Sağlık bilgisi ve sağlığa uygunlukla saygı, tamamen sınıfta kalmış. Ve insanınıza bu alanda gösterdiğiniz sevgi içler acısı olmaktan öte gitmiyor. Toplumun teşhiri olmaktan maada kalıcı bir yansıması yok. Boğazın kan kirliliği, yaşama duyulan saygı ve sevginin ifadesi, boğazın kızıllığı korkunç, vahim ve dehşet verici. Bir işleyişte bu kadar açlık ve özlem varsa ve sorumlu olmada sizi alı koyuyorsa, o toplumun ve yöneticilerinin, kanaat önderi olduğunu savlayanların bir düşünmesi gerekli. Bayramınız mübarek olsunla, bu iş geçişip bitmiyor maalesef. Yine bir bayram geçti ve niceler geçecek. Nelerin kurban olup olmayacağını, İbrahim’in İsmail’i kesmesi hikâyesini anlatan, kurbanın farz mı, sünnet mi olduğunu hala bilmezlikle ciddi cidi tartışan, kurbanın kaçta kaçı evde kalır ve nasıl dağıtılır? Bunları anlatmaktan gayri, sanki başka hiçbir edimleri yok gibi. Bunları da nasıl anlattıklarının hali icabı da ortada. Başkaca hiçbir girişimsel etki ve davranışı olmayan sözüm ona kimi ulemalar… Bayramlar bayram mı, yoksa bir gaz çıkarmanın ifadesi mi? Neden bayramlar bayram değil? Bu kadar duygu güdülerinin, açlıkların, ihtiyaçların akla egemen olmuş işleyişleşmesinde neyin saygı ve sevgisi çıkar Allah aşkına… Dedik ya bayramlar bayram ola…