Bayram Özbek Şiirleri - Şair Bayram Özbek

VAHŞET

Her nere baksam vahşet üstüne vahşet,
Allah’ım bize insanlık ne ise onu bahşet.

VUSLAT

Ya Rabbi! Bu ıpıssız çöllerden,
Kurtar düşürme sahraya beni.
Dikeni kalbe batan güllerden,
Bizarım, çekme dünyaya beni.

YAKIN

Sensin Rab bize bizden yakın,
İnanmayanı ateşte yakın,
Yakın gönlüm bugün sen yakın,
Zira vakit geldi ölüm yakın.

HIÇKIRIK

Kalbim kırık,
Gönlüm kırık,
Kalemim kırık,
Mızrabım kırık…

KALK DEDE
Kalk dede kalk! O devir geçti,
Özbeöz torunların batılı seçti.

Bir görebilsen bu devri, ah bir görebilsen,
Yırtılan namus duygusunu bari örebilsen.

KÖYÜMDE
Güllük gülüstanlık olan köyümde,
Şimdi yaban otuyla ayrık bitmiş.
Şakıyan bülbüllerin yerinde,
Şimdi viran olup baykuşlar ötmüş.

ÖMRÜME YANARIM

Ömrüme yanarım,
Geldi geçti nafile.
Hangi dala tutunsam,
Meyvesinde var hile…

MEZAR

Gideceğim yer ne de olsa mezar,
Yapısı iki taş ve topraktan imar.

NAMAZ

Ruhumun gıdası benim her gün miracımsın,
Kulluğum sultanlığım; sen sultanlık tacımsın.

NE GÜZEL!

Vuslat arzusuyla tutuşup, yolunda ölmek ne güzel!
Hasretinle ağlayıpta, sonunda gülmek ne güzel!
“Seven sevdiği ile beraberdir” demiştin ya hani;
Aşkınla coşan Yunus gibi, her şeyi silmek ne güzel..!