Oy Diyarbekir oy….
Sol yanımda seninle acılar çektim.
Umut olur diye,gök mavisinden.
Zamanın karanlık içinden,sesinden.
Hüzünlü,dokunaklı türküler seçtim.
Nice bitmez yollar yollar gezdim.
Dağlara acılı şiirler dizdim.
Yaşamak mı zor yoksa ölmek mi,
Kendi kendime karar veremedim.
Her zaman her yerde bana;
Yaşamak bir çiçek kokusudur.
Sabah güneşindeki kavgamda,
Dağlarıma umut oluşumdur.
Her zaman her yerde bana;
Türküler,şiirler yazıp sana gelsem ben.
Gittiğin yerlerden geçip kucaklasam,
Çocuksu bakışındaki küskünlüğü….
Yüreğime ince bir soluk gibi alsam.
Senin nefesini ….
Sesini duyuyorum çok uzaklarda.
Çok yalnız,durgun vede sessiz idi.
Her şeye rağmen hala kulaklarımda.
Duygulu,sade ama kuşkulu idi.
Gözlerini gördüm çok,çok uzaklarda.
Alıp götürüyor yapraktaki rüzgar
Savurdukça seni benden.
Ne olur,şu yağmurları durdurun.
Seni alıp gitmesin.
Nasılmı? Bir daha ağlamıyayım.
Biliyormusunuz...
Türküler söyler yaprakta fırtınalar.
Kana bulanmış ölümler tek tek çürür.
Gökyüzü hasret suya yaşlar dökülür.
Kiminide alıp savurur rüzgar götürür.
Yıllar boyu idi.
Her an yaşadık durduk.
Gönüllerde taht kurduk.
Sonunda şampiyon olduk.
En büyük cim bom.
Şampiyon cimbom.
Yıllar boyu özlemdi.
Her an yaşadık durduk.
Gönüllerde taht kurduk.
Sonunda şampiyon olduk.
En büyük cim bom.
Şampiyon cimbom.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!