Güneşin aydınlığı girdi,
Düşümün karanlığına.
Sanki matem havası sarmış,
Ağlayan gökyüzünü…
Tüm bedenim ıslak yıkanmış.
Göz yaşımı,yağmurmu anlayamadım.
Gün gelirde,
Gece yüzümü vurgun ve bela örter.
Ben sana şiir,sen bana ilham olsan.
Ay karanlık gecede baykuşlar öter.
Gün gelirde,
Ben aydınlık ve özgürlük yazıyorsam.
Bu yolda karşılaştık.
Her gün senle bakıştık.
Olur olmaz demenle,
Biz bize çok alıştık.
İster sev,ister sevme.
İçimdeki umut bitti sevdiğim…
Mevsimler benimsedi ayrılığımızı
Üstüne üstlük yıllar geçti çaresiz,
Yaslandım yokluğuna inatla….
Sensizlikte seni özlememek için.
Gittin gideli karanlıklar zifirimsi.
Ne zaman düşünsem seni....
Bir ok batar kalbime.
Ne zaman hatırlasam geçmişteki
Günleri.....
Kalbim sızlar,yüreğim yanar.
Gittiğinden beri herşey yarım.
Sende kanayan yüreğim kalmadan.
Yıllar yığılmadan,ben yığılmadan.
Ölürsem zamansız sana doymadan.
Artık fırtınalar da yok olmadan.
Gel artık benim hayat pınarım ….
Umutsuz gökyüzünün altında,
Haziran akşamlarıydı sevinçlerim.
Yağmur damlar aydan sallanarak
Tane,tane.
Vurur sanki yüzüne hücremin.
Suya düşen umutlarım yoksul düşlerimdi.
Oysa;
Yarım kalmış yaşayamadıklarımı,
Yaşamak isterdim haziran’da…..
Hani küsmüş hayat’a giderken adım adım
Yürek tadında ve tüm maviliklerde.
Umudum sonbahardı.
Ellerini tutup,
Okşayıp koklamaktı.
Dökülen yapraklar gibi.
Gözyaşını toplamaktı.
Her sabah,uyanışım sessiz,sensiz.
Bu son olur diyorum belki uyanışım.
Çoğalan ışıklar altında pembe hayaller,
Beklerken....
Göz yaşlarıyla ıslanmış sokaklar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!