Hep umudun tükendiği yerde biter ya dostluk gülü…. Tutundurur kanatan dikenleriyle yaşama… Sarsar, silkeler, akıl ve yürek dehlizlerinden kıvrılarak akan ırmaklarımızı Yunus’ ların, Pîr Sultan’ların, Hallac-ı Mansur’ ların, Nesimi’ lerle Veysel ve daha nicelerinin çağıl çağıl aktığı okyanuslara çağlatarak; en kutsal, asli görevimiz olan yaşama hakkımızı - koşullar ne / nasıl olursa olsun- elden geldiğince diri tutmamız gerektiğini haykırır en yüksek perdeden.
Bayramın son dakikalarına adım attığımız gecenin bu karanlığında, dilerim; umutlar, dilekler, özlemler aydınlık olsun; karanlıktan alabildiğince uzak…
Dostların, can’ ların mübarek Ramazan Bayramını en derin duygularımla kutluyor; saygı ve sevginin, dostluğun, paylaşımın, hoşgörü ve hakkaniyetin bir yaşam biçimine dönüşmesini… Aydınlık yarınların, umutların, özlemlerin hayâl olmayıp; köklerin, dinlerin, dillerin, kültürlerin rengârenkliğinde sağlıklı ve barışık yaşamlarla, gönüllere açılan kapılar olmasını diliyorum, bayramların.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
güzel paylaşımınız için teşekkürler.....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta