Denizli’den öğretme aşkı ile çıktım bu yola,
Bacanak, Abaz derken geldim misafirperver Korgan’a.
İlköğretimin kapısından girdim, unutulmaz dostluğu gördüm,
Yeni filizler yetiştirmek için, meslektaşlarımla kol kola girdim.
Sevgiliydi, daha da ötesi saygılıydı öğrencilerim,
Birazcık ilgisiz de olsa, cana yakındı kıymetli velilerim.
İki çocuğum vardı, oldu bin iki yüz tane çocuğum,
Zaman zaman engeller çıksa da iyi gidiyor yolculuğum.
Bugün bayram günüdür, yolum Atatürk Yolu’dur,
Düşmeyelim ümitsizliğe, buralar cevher doludur.
Karakoyunlum, Belalanlım, Saraliçlim, Yazıcılım,
Gelin, elele vererek çocuklarımızı kucaklayalım;
Kalemin kılıçtan keskin olduğunu hainlere ispatlayalım.
10 / 09/ 1995
Muhammet KahramanKayıt Tarihi : 10.12.2006 11:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!