Bayram Günleri Şiiri - Evrim Evrensel

Yıl 1967 Adanada idim. Aşık Nesimi Çimen'in Kayınbabası ki; Şairlik konusunda bir derya gibiydi. Otomatik makine gibi anında dökerdi. Ben de ona giderek; Ramazan Bayramında işlerim kötü gittiğini,Her Ramazan Bayramında tekrar ettiğini anlatmıştım. O da bana 'Bir dahaki ramazan da 30 günlük orucu tutarsın belki barışırsınız'dedi.Büyük ya bende ona uydum. Gelende sırası Oruç tutmaya başladım. Ahhh tutmaz olaydım. Daha beter kötü şeyler oldu.Yine gittim Gango Cafer'e; Baba erenler dedim,dediğini yaptım daha kötü şeyler oldu,geçmişi arar oldum dedim. Gango Cafer: Yukarıda bahsettiğim zat idi.'oğul ne edeyim ki sana bilemiyorum. 'Sen iyisi kendini yaşa, Demek senin Musa ile tanışmışlığın yok. İsa ile barışık değilsin. Muhammet'le de birarada gidemiyorsun, Ali ile görüş bir'diyerek merakla dinlediğim birşeyler anlatıyordu...bir şey anlayamamıştım ya... Neyse dedim. Elemimle kalkıp gittim... Sazı yeni yeni çalmaya çalışıyordum. Bekar evime gidip kapandım. Memleket özlemi,İnsanlarımın özlemi, İlkbahar mevsimi idi, Yolda yürürken, memleketimdeki burcu burcu kokular burnuma gelmekteydi.Toprak kokusu,Sümbül kokusu,Nergis,Sümbül kokusu...Bunun adı özlemdi. Sazımı tıngırdatarak bu dizeleri mırıldandım.Yazdım Gango Cafer Babaya gittim.Okudum.Güldü ve 'Oğul; ben sana şaka yapmıştım, tamam sen ramazan bayramı ile bağlantı kurma boşuna,bak sebebi bu hasret.Sazınla konuş ve mırıldandığını yazmaya devam et,ileride mutlaka bir yerlere varırsın'dedi. 'Cafer der sözü kısa kes,Kemalete eyle heves,Menzil almakta ama nekes,Aldanma gönül aldanma'dizelerinin maliki bu zattı. Işık olsun mekanı, Işıktı zaten O... ve hala yolumuzu aydınlatıyor işte bu anıyla da..