Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
...genel manada şiirlerini ve türkülerini dinlerim. Türkçülük her milletin kendisini yenilemesi, yükselmesi, milli birlik ve beraberliğini diri tutması bakımından gerekli olduğuna inanırım. inanırım ama nasıl Kİ AMELİYATA girecek bir hastaya dozundan fazla narkoz verilirse hastanın masada kalması kaçınılmaz, işte dozunda kalmak şartıyla, hastalık durumuna vardırmadan yapılması muteberdir. ne yazık ki Ozan Arif zaman zaman dozunu kaçıranlardan biridir.
...bu şiiri de güzel. vakti olsa da tekrar bir göz atsa umarım;
Devletin milletin verip el ele...O. Arif
“Devlet millet hep birlikte el ele”...O. NURANİ
Kimsenin kimseyi etmeden köle...O. Arif
“Kimseler kimseyi görmesin köle”...O. NURANİ
...bu mısraları tamir ederdi.
...SAYGILAR EFENDİM.
Dünyada insanlar katledilirken bayramlarda mutluluk nasıl düşünülebilirki zenginiliğin fakirleşmesi fakirliğinde zenginleşmesinin ne hayra alemeti olabilirki,cehalet dediğimiz felsefenin harmanlarından değilmidir insanlığın genel icraati ortadadır kötülüğün egemen olması işte bu hayatta tabiki her insanın feryadına kulak verip dinlemek gerekir hiç kimse karşısındakini eleştirirken saygısız olmasın.herkesin fikri kendisinedir bir başkasının fikirleri ile yaşamak mantıksızcadır benim dediğim doğrudur mantığından uzak durmak lazım gelir yoksa insanlara saygı adından eser kalmaz kendini bir şey zannedenlerin yorumları değil ilgi bence zavallılıklarının anlaşılmasına tam bir örnektir,,ben bayramları yas ile karşılıyorum herkese saygılarımı iletiyorum isteyen istediği gibi yaşasın yeterki insan insanı yargılamasın..
Bayramlarım
Mutsuzlukla nikah yapmış ümitsiz biçare
Baba yok ana yok gurbetteyim ben avare
Yalnızlık bahtımdanmış yazgılıyım kadere
Bayramlarımın boynubükük ağlamaktayım
Sahipsizler ipi kopuklara hep benzetildiler
Gariplerim yağmalanarak yenilip bitirildiler
Irkcılıkla ayırıştırıldı suçlanıp ötekileştirdiler
Bayramlarımın rengi soluk hüzünlerdeyim
Yapamam mutluluk çok uzak bir an olsada
Nikahım izin vermez anlaşma aynı yastıkda
Yas keder tasa korkuyla sigaram karşımda
Bayramlarımın anlamı yokki yasaklardayım
Hayrı olmaz sahte mutluluğun arzularıma
Sevenim olmadı sitemim tüm dostlarıma
Güvenemem çocuklarıma nede arvadıma
Bayramlarımın sonu kefen hasretlerdeyim
Harun Tokucu
Bayramlarım
Mutsuzlukla nikah yapmış ümitsiz biçare
Baba yok ana yok gurbetteyim ben avare
Yalnızlık bahtımdanmış yazgılıyım kadere
Bayramlarımın boynubükük ağlamaktayım
Sahipsizler ipi kopuklara hep benzetildiler
Gariplerim yağmalanarak yenilip bitirildiler
Irkcılıkla ayırıştırıldı suçlanıp ötekileştirdiler
Bayramlarımın rengi soluk hüzünlerdeyim
Yapamam mutluluk çok uzak bir an olsada
Nikahım izin vermez anlaşma aynı yastıkda
Yas keder tasa korkuyla sigaram karşımda
Bayramlarımın anlamı yokki yasaklardayım
Hayrı olmaz sahte mutluluğun arzularıma
Sevenim olmadı sitemim tüm dostlarıma
Güvenemem çocuklarıma nede arvadıma
Bayramlarımın sonu kefen hasretlerdeyim
Harun Tokucu
Şair cennet istemiş duasında... İşte şair farkı yalnız kendisi için değil herkes için istemiş..
'Müslüman Türküm' deme şair, Allah için din, ırk, millet farkı yok yalnız insan farkı var...(kamil ve cahil insan) O hepimizi kamil ( günahsız ve kusursuz) insan gibi görmek ister...
Dua mahiyetinde, milletimiz için hayırlı ve güzel olabilecek ne varsa yüce Rabbimizden dilenen, gerçekten mükemmel bir bayram duası.
Ozan Arif'in yüreğine kalemine sağlık.
Şahsına ve ailesine, milletimize hayırlı bayramlar olsun.
Seçici Kurula da ayrıca teşekkürler ve hayırlı bayramlar diliyorum.
Sevgi ve saygı, hoşgörü ve anlayış bayramların ruhudur. Dileğimiz, milletçe bu ruhu yaşamak ve yaşatmak olmalıdır.
Saygıyla.
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
bir solukta okudum.. mukemmel dizeler.. hakki ile layiki ile bir secki..
secenleri.. secileni.. gozu kulagi bayram da bayram eden okuru.. okuyamiyan bayram ziyareti herkesin bayrami kutlarim.. siir gibi siir yurege saglik..
Kıymetli Ozan;Kalemin ve yüreğin o kadar temiz ve o kadar sağlam ki,kelimeler uygun adım marş diyor hem de coşuyor peşi sıra.Gönüldaşıma sevgilerimi ve saygılarımı yolluyorum...
imparator büyüksün baba
Sayın ozanım o hayal ettiğin bayramlar yakındır inşallah rahat ol selam ve dua ile
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta