Bayram Duası Şiiri - Kemal Karapıçak

Ey sevgili! Duydun mu?
Bugün bayrammış…
Senden uzakta, sensiz...
Hıh! Ne bayram ne bayram! ..
Azar bayramlarda yaram…
Benim bayramım sensin.
Sensiz bayramı kurtlar yesin.
Azar bayramda yaram
İnce bir ağrı saplanır,
Yüreğimin tam ortasına.
Ne desem, ne söylesem,
Ne yapsam, neylesem
Geçmez bir türlü
Arttıkça artar, artar ağrılarım
Varsın artsın
Dert mi o da?
Lâkin yokluğun hançer
Battıkça bağrıma kanım içer
O da bir şey değil ey sevgili
Derler ki;
“Gülde vefa olmazsa
Bahçede sefa olmazmış”
Olmaz elbet
Nasıl olsun ki;
Gül olursa bahçe güzeldir.
Gülsüz bahçe gazeldir.
Ya benim gönül bahçemin gülü nerede?
Devâ idi bin türlü derde.
Kim kopardı onu benden?
Hangi hain, alçak el?
Gel desem,
Gelemeyeceksin
Biliyorum.
Kolun kanadın kırık,
Uçamazsın!
Kaç desem;
Kaçamayacaksın,
Biliyorum.
Ayakların prangalı
Kaçamazsın.
Boşver be gülüm
Hiç gerek yok
Uçmana da kaçmana da
Zira;
Yıktım bütün benliğimi, bendimi
Mahkum ettim sana kendimi.
Al, işte başım
İster ipe çektir,
İster cellada vurdur.
Son sözüm budur